Correr.

Corres.
Esos momentos nos que non sabes moi ben pra onde vas, ou cal é o camiño, pero ti corres.
Chegas a cada encrucillada apurado, agardando atopar ao demo e que che ofreza un pacto interesante, un obxetivo, un fin; e como non está, corres ata o seguinte cruce de camiños.
Corres, e sen saber dende cando, nin por que. Corres porque toca correr, porque camiñar non funcionou, e se queres avanzar, hai que facelo ao grande.
Cando paras a coller aire, alcánzante as voces da túa cabeza, preguntando se este é o camiño correcto ou se queda moito pra chegar, e corres.

Corres.

E só esperas que alguén che siga o ritmo.