Unha persoa baixo miña cama

Existe unha persoa baixo miña cama. É igual ca min, pero diferente. Ten o mesmo tamaño, o mesmo grosor. A súa voz é lixeiramente máis grave e, segundo entendín, é máis intelixente. Ao contrario do que me sucede a min, esa persoa que hai baixo a miña cama non ten medo a morrer. Parécelle de mal gusto, nada máis. Gústame esa persoa.
Coido que vouna convidar a cear.

Vintetres

Hoxe cumplín 23 anos. Sempre dixen que gustaba de cumprir anos, que era sinal de experiencia, un bo sinal. Ata este ano, No que me decatei de que a experiencia vale máis ben pouco e que pasamonos a vida improvisando ante novas situacións que nunca sabemos moi ben como afrontar. E que, a trompicóns, torpemente, afrontamos.

Cumprir anos é iso. Cumprir anos. Decatarte das tuas equivocacións do pasado e prometerte que non o repetirás. Que a partir de hoxe, portaraste ben. Niso seméllase un pouco ao un de xaneiro. Pasas o día entre chamadas e felicitacións e o rematas non sen certa morriña, pensando que o tempo pasa e que aquilas cousas que dixeche que ías facer, siguen ahí, collendo po no caixón das intencións.
Parece tarde pra case todo…