13 octubre 2006

Bostezo

Foto cortesía de Iria

Escribo

A imaxe é a grabación as obtiven en www.elprincipedeladulcepena.com :
El 23 de Octubre sale a la venta el disco-libro de Poesía de Txus El Cementerio de los Versos Perdidos que incluirá un Cd con veinte poemas narrados por él mismo y musicados por Juanmi Rodríguez (Cuatro Gatos) y Jorge Salán y tres piezas extra: el tema inédito de Mägo de Oz Adiós Dulcinea, la maqueta del tributo a Big Simon Y Serás Canción y el tema No Me Digas Adiós con la colaboración de Juanmi Rodríguez y Leo Jiménez (Saratoga, Stravaganzza).

10 octubre 2006

Presidente

Esta imaxe pertence a Andy, se non queres que apareza no blogue, avísame, estarei encantado de falar contigo

powered by ODEO

27 septiembre 2006

Praia


Foto de Carlota no Caribe, cedida por Álex.
Se algunha muller quere ofrecerse a facer a grabación para o Podcast, acepto encantado.


powered by ODEO

13 septiembre 2006

10 septiembre 2006

Batalla

Esta foto é cortesía de Álex, se queres mandarme fotos propias, envíamas nun mail a pobrelokito en hotmail punto com.

powered by ODEO

06 junio 2006

Celebración

Hoxe anda o manicomio axitado, os internos levan camisas de forza de gala, os enfermeiros ulen a colonia e corren polos pasillos repeiteados...
Anque ninguén o quere admitir, hoxe están de festa. O manicomio cumpre un ano, duas semanas e tres días.
Todos corren, quitandolle a suciedade ás paredes, tentando dar luz neste antro de escuridade, xa que hoxe invitaron a todos aqueles que pouco a pouco foron construíndo este manicomio:
Por suposto, a primeira é
Nuria, que ela foi a culpable da fundación deste lugar, e de facerme escribir máis ou menos fluidamente, entroutras cousas,nas clases de economía dos venres con Manolo, despois chegou o Duarte con Revolta Rockeira e con Memorias dun calcetín, co que escribiríamos a Jaula 14, a nosa Jaula no instituto, e logo, pouco a pouco foi entrando xente a este manicomio, algúns so de visita: Albyta (a ver cando te dignas en reaparecer, pekecha), elena, Capitán Fórceps, Evita, algún anónimo por ahí, que tamén animaban o seu nos malos momentos, Valeria, jorge (anque enganoume de mala manera, quitando o enlace despois de que lle axudara), María Prado (algún día conseguirei entrar ó teu space), Neide (perdín a túa pista, non sei se privatizaches o blogue ou o borraches), Arwen (canto tempo sen saber de ti...), a do boomerang que non volta, believer, Enky, Np (sei que entras anque non deixes pegada jejeje), espiritu d'ar, Rakelita!, ; outros xa para sempre: Oli, Luuu (Luci e tódalas variantes jejeje), Ilduara, Donnie, Damisella Da Noite, Lucy Nariz Respingona(ou Iria, que é o mesmo),Mandy(querote amoool), LwC, Nusk e xente que coñecín en outras circunstancias, como Cristobal, Juan Carlos, Pieter, Anxo, Isaac ou Laura, e todos aqueles que pasaron, antes ou despois polo tag, ou simplemente miraron sen deixar pegada nas paredes deste manicomio.
Grazas tamén os meus pais, amigos e profesores, que moitas veces foron a inspiración...
Espero non esquecer a ninguén, pero sodes moitos e non é facil...
Grazas a todos por estas 10016 visitas!
Grazas a todos por facer posible este manicomio




powered by ODEO

15 mayo 2006

Cadricula


Cadrícula, en lugar de cadricula, cousas da acentuación na dirección das páxinas.

06 mayo 2006

06/05

Hoxe, é un día distinto. Así que hoxe ponse no meu lugar o meu pai. Aqui deixo un dos regalos que recibín hoxe:

-Carta de un Padre a su hijo mayor de edad-
Hola hijo, hoy es tu cumpleaños, mayoría de edad, 18. Por eso estas líneas, mi regalo.
Antes de nada, disculpa que no escriba tan bien como tú, pero lo que te escribo no son palabras, son emociones. Por ello, aunque no sean bonitas ni estén bien estructuradas, están escritas con el alma.
Lo primero que deseo es felicitarte en este día. Ten en cuenta que, a partir de ahora, el mundo te exigirá como adulto, bueno, pero ya lo eres, lo eres desde hace tiempo, lo eres desde siempre.
Por otro lado, ante todo, hoy, quiero pedirte disculpas por los muchos errores que habré cometido contigo en esta ardua labor de educar durante todos estos años, deseo que seas consciente de que las broncas que tuvimos siempre fueron bien intencionadas, y que jamás pasó por mi mente otra cosa que el educar; quizás las preocupaciones por las inseguridades que hay en la vida hacen que a veces los padres pretendamos que no caigáis en nuestros mismos errores de juventud, muchos y grandes, sin darnos cuenta que vosotros también necesitáis caer en los vuestros.
Quisiera también decirte que no pretendo ser un amigo, sino un PADRE, pero que también deseo ser un AMIGO y no un padre.
El mundo se abre ante ti. Disfrútalo con devoción y honestidad. Eres el presente pero sobre todo el futuro de este mundo. Transmite alegría a los que te rodean y sonríe siempre; así la vida te será generosa y el camino será más fácil.
Por último, sólo puedo ofrecerme a estar junto a ti, siempre, en los buenos y en los malos momentos que también habrá, escuchándote y animándote a seguir adelante, y piensa una cosa, para mí, siempre triunfarás, de ingeniero o barrendero, porque eres parte de mi alma, de mi vida, de mi ser.
Sólo me queda desearte suerte, la suerte que sé que vas a tener en tu nuevo caminar.

Felicidades

Hijo, gracias por ser quien eres,
gracias por ser como eres.
Te quiero. Tu padre.
...grazas a ti.

11 abril 2006

Porto


A imaxe, esta vez, é de www.grootersnet.nl Non atopei o q eu buscaba, e o bo tempo non me axuda pra facer eu a foto... xa chegará.