Benvidos ao meu manicomio.: 2007

Gústame que a xente valiosa reincorporese ao meu mundo. Gústame conversar con esta xente. E aprender dela, porque teño moito que aprender. Creo que é algo que negareime a abandoar o resto da miña vida. E o día que xa non teña ganas de aprender máis, considerareime clínicamente morto. É unha forma de ser de cu inquedo e ollos abertos. Unha forma de ser ás veces picajoso porque existe todo un mundo alí fora e aquí dentro e non se pode chegar a todo.

Pero ata onde poda chegar, viaxarei.

p.d. En espera de camara, xa sexa analóxica ou dixital, pero de algo!