Ola. Son eu. Gustaríame poder contarte algo. Cantarte unha canción distinta. E nembargantes, é o son de sempre. Esa mezcolanza de ondas e esquencementos. Que soa como unha caixa de música estropeada, cunha bailarina tolleita dentro. Xa sabes, somos monóxido e carbono.
Somos química post-mortem.
No hay comentarios:
Publicar un comentario