Estiven sentado durante horas na tapa do WC. A miña vida resultaba coma o azulexo, fea e rota, cuberta de mugre e deixadez. Deixei os ollos e os sentimentos naquel apartamento que compartíramos. Deixei meu tempo e miña xuventude. Todo o bo que houbo en min quedou atrapado naquela habitación, naquela cama, xunto a ti. Decidín marcharme polo desagüe e aparecín neste lugar.
Non falo o idioma.
No hay comentarios:
Publicar un comentario