Perder

Onte pola tarde, vin a un home só. Estaba sentado nun banco, mirando ao mar. O miraba pero non o vía. Tiña o rostro de quen perdeu unha oportunidade que non regresará. De cando en vez suspiraba. De cando en vez acendía algún cigarrillo. O vaho que saía da súa boca daba forma á súa sentencia de morte: "perdinte". Perdeu porque non quixo. Perdeu porque quixo perder. Se fora un soño, ainda tería a esperanza.
Como non o é, está perdido.