É coma se se me enchera a cabeza de compota de mazá. Soa o teléfono.
Coido que non hai ningunha diferencia entre o contestador automático i eu. Ningún dos dous asimilamos datos. Rexistramos a duras penas. Non procesamos. De feito non sabería que facer co que me din.
Rematarei cedendo a palabra ao persoal a base dun leve pitido. E se alguén se cabrea, non direi nen mu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario