Escaso

E mentres consúmese meu Kas Laranxa, mantéñome en silencio, ao marxe, ausente, tentando contar as follas do árbore do lado, ou as baldosas do chan. Porque sinceramente, hai conversacións, persoas, momentos, que non consiguen atraerme para nada. Codio que o tempo é un ben escaso, prefiro pasalo enmimismado no absurdo, antes que facelo escoitando estupideces.
Non é odio, só un insoportable hastío.