Ás veces pregúntome cómo se construiron as cidades. Como, mirándose unhas ás outras, crearonse as xeografías e os mapas. Somos nos os que dominamos a cidade? Ou é a cidade a que nos engulle ao seu antollo? Asfalto. Poder. Miseria. Desexo. A temeraria actividade de seguir vivindo comeza ás oito da mañá.
Frenéticamente. Xuntos, moi xuntos, mentres o semáforo tórnase vermello. Xuntos, máis xuntos aínda, cando viaxamos no autobús. Xuntos, sí, xuntos, pero sen deixar que os nosos roces, fagannos máis humanos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario