Medos

O ceo está branco hoxe. Un pouco gris a ratos, un pouco azul ás veces, pero principalmente está branco. Miro ao ceo dende a fiestra do cuarto, lembrándome o medo que teño a voar. Non é un medo incontrolado, se non un medo xordo, sen máis. Un medo deses que afrontas pechando os ollos e os puños, agardando a que pase. Coido que é o mesmo medo que lle collín á vida unha vez, e que a base de sacudidas e cristais rotos, vencín.