30 abril 2010

Alcantarillas

E mentras os coches arden en París, ti e máis eu botamos a correr polas alcantarillas. Escapando, tropezando, manchándonos con este mundo que construímos. Porque sempre gustounos o son do fuxir cobarde. Dimite. Cesa. Disolve. Retírate pra sempre da vida pública, impúdica, púbica.
Somos uns grandísimos fillos de puta.
Merda.

No hay comentarios: