30 enero 2010

Vistas

Hoxe vin a un avó e a súa neta. Mentres falaban, prestábanse moita atención. Despedíronse coma extranos.
Hoxe vin a unha avoa, as súas amigas, e a súa filla. Dixéronlle que cando quere, non está tan xorda. Ela fixo coma se non oíra.
Hoxe vin a un político e ao seu séquito. A xente o saudaba dándolle a man. Marchabase pensando que ogallá se presentara neste estado.
Hoxe vin a unha señora e a sua cadela. Ela mostrabase indignada. A cadela frotábase lascivamente contra o chan.
Hoxe vin a un rapaz arrastrando os pés. O ollar perdido. O sorriso forzado. O corazón marrón. Dá a casualidade de que era eu.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

¡así que escribiendo de nuevo!

Pobretolo dijo...

Pois si, querido anónimo, supoño que si.

Anónimo dijo...

Me alegra oír (o leer) eso.

Rut. dijo...

El abuelo no serías tú no? :p