A comunicación foise cimentando sobre mensaxes baleiros, coma as cidades fóronse construíndo en base a aparcadoiros soterrados de dubidosa legalidade. Cada vez falamos máis, dicimos menos, e quizais os máis listos, ou os máis maquiavélicos, saiban tecer a estratexia idónea, no momento preciso para o plan maxistral. Convencer aos demáis da nosa intelixencia (inexistente), do noso talento (en horas baixas), é todo un arte.
Como cortar xamon de York fino. Ou saltarse a cola do autobús.
1 comentario:
boto de menos esas longas conversas arreglando o mundo, longas porque duraban días, ou meses nas nosas mentes... anque so dixeramos: "Vaia merda de cidade"
un bikiño! ^^
Publicar un comentario