Ovo duro

Cada noite, sentada no sofá, ela ceaba un ovo duro porque lembráballe a él. A aquel rapaz con casca e cuncha que nunca chegou a coñecer demasiado pero que tantas veces imaxinou. Algunhas noites sentía a tristeza de quen añora as cousas que xamáis lle aconteceron. Esas noites envolvía aquel ovo duro nunha aperta de xamón de York.