Eu

Esto que escribo non pode ser máis que eu, palabras que toman forma tras cada pulsación, palabras que caen do máis adentro de min, feas, crudas, sen limar nen decorar. Palabras que rasgan a miña ialma, pra bater nunha pantalla; que me rachan por dentro, con sabor a sangue, a bagoa, a sorriso. Puras, nítidas. As miñas merdas, as miñas teimas, as miñas cousas.
Se sigues aquí, gracias. Se non, o entendo.
Ser eu é agotador coma pra comprender a un ti.