As veces paréceme que a cidade palpita moi rápido. Que arrinca os días de raíz, que ascende e descende coma unha montaña rusa. Ás veces paréceme que fluímos pola cidade a borbotóns, sabendo que non hai un destino concreto. Ás veces, cando sei que a cidade funciona por arroutadas, desexaría abrazarte na praza. E que se ergueran as pombas.
E que todo o mundo miráranos.
E que todos preguntáranse por que.
4 comentarios:
¿A quién deseas abrazar en esa plaza? y lo qué es más importante ¿Qué te impide abrazar a esa persona? quiza solo el hecho de que si lo hicieras no habria relato que contar, pero ten algun arrebato, no pierdes nada
¿A quién deseas abrazar en esa plaza? y lo qué es más importante ¿Qué te impide abrazar a esa persona? quiza solo el hecho de que si lo hicieras no habria relato que contar, pero ten algun arrebato, no pierdes nada wapi
Quizáis impidamo o medo, a tristura, a dor de ter que recordar un momento así toda a vida e botalo de menos...
Pero tes razón, deixarei ceibe da mente ao meu corpo de vez en cando.
Ás veces unha aperta a tempo é unha victoria.Todos necesitamos do resto,senón non seríamos nós.
Segue co teu blog,merécelo!
Publicar un comentario