19 octubre 2006

Morte

Gracias mil a Iria polas súas fotos, non sei que sería de min sen elas...


powered by ODEO

5 comentarios:

Lucy_nariz_respingona dijo...

BUah que paranoia de texto ... pero o filtro blanco e negro quedoulle ben a foto .

muuuaCk

Anónimo dijo...

Woh...cuando tiempo sin pasarme por aqui...esque entre el curso...atletismo y que acabo antes con el fotolog..jaja

Pero me alegro de ver que todo sigue...sigues escribiendo Genial! de puta madre...
Que estudias? por qué yo que se...serias un muy buen escritor...en serio...


Siii la foto ganó mucho con el filtro blanco y negro ( Iria ya me la habia enseñado jeje)


Bikos segue asi!

Lechuga dijo...

Boas! cada vez que paso por aiquí encontro tristeza e pesadume. Esta última entrada, Morte, e mais pesimista cas demais. A min encantame sentir a presenza da morte pero só coma un aviso ou un recordo para que me decate de que teño que vivir o día a día e o minuto a minuto. A morte pode esexar pola fiestra do meu cuarto e dicirme que é hora de que a acompañe. Cando veña non sei onde me vai levar, e non quero quedar con pena de algo deste mundo.

Bikiños.

Lechuga dijo...

Por certo... gustabame mais o teu blog en azul... ¬¬ Bye! ^_^

Xan Guindán dijo...

Boas, unha pasada de texto. Demoledor. E sobre todo cos punteos de the End, danlle un aire moi melancólico que me gusta. Farei publicidade do teu blog na facultade. A ver se chegas a 50000 visitas