weno xiko ps por aki stoy yo... sta entrada la verdad q m a gstado mxo y son d las q m suelen gstar ami...tu blog sta muy bien pro ya t digo sta d las mjores q as escrito,sigue asi actualizandolo.Y weno q si ncsitaras algo aki stoy para lo q kieras...x cierto m gsta mxo lo de la radio t kedo muy bien.
Realmente, da que matinar.Ler, non ler, ¿que facer? Píde unha aperta, pode que a outra persoa tamen o desexe, coma ti, ou non, pero se non das un paso adiante xamais o descubrirás.A pesares de non coñecerte, non son ninguen quen de opinar, so ti o saberas, mais eu digoche que non tes medo, o que te invade é o non saber que facer, se tirar por un carreiro ou por outro. É... así, un texto sen palabras, pero cheo de sentimentos. ¿Que é o que pasou hai dous anos que desencadeou ese "pesadelo"? As veces, son os mellores, porque quedan esculpidos na mente, e se quedan asi, eu penso que é por algo, que as cousas non suceen ao chou.Frustrannos porque non obtemos o esperado, nembargantes esta preso na memoria.Non hai que quedar afincado no pesadelo, sempre hai que mirar ao frente, camiñar, esquencer os pormenores e comezar unha nova vida.
Despois de todo isto, dicirche que esta moi ben o que escribiches.Orixianl.
Todo o mundo recorda o pasado coma outro tempo mellor, a realidade é que se fai dous anos estiveras feliz non te haberias distanciado de esa persoa, só asustaste do rapido que pasou o tempo e que xamais volvera ser coma antes, aínda que fales con aquela moza do que vos sucedeu... os rencores gardanse e o tempo só os agrava, non os cura.
A miña opinión: encantoume o que escribiches. O meu consello: fala coa rapaza
Bueno, grazas por opinar, falar, pensar, reflexionar...a todos, ós que non comentedes, tamén (pero menos). Só unha cousa, dous anos atras non era unha rapaza, dous anos atrás é un momento, unhas circunstancias... Non quero voltar ó pasado, nin cambiar o que foi, porque o que pasou, pasou. Simplemente, gustaríame que a vida fose tan sinxela coma fai un par de anos...
Cantas cousas en tan pouco espazo; é o peor ou quizais o mellor das lembranzas. A min tamen me gustaria retroceder no tempo para cambiar cousas, magoa que non se poida facer realidade.
Np? Será a Np q eu penso? Si é así, é toda unha ledicia ter por aqui ó teu coco comentando... Estades seguros de querer cambiar as cousas? E as cousas q de non ser así todo non sucederían?
12 comentarios:
weno xiko ps por aki stoy yo... sta entrada la verdad q m a gstado mxo y son d las q m suelen gstar ami...tu blog sta muy bien pro ya t digo sta d las mjores q as escrito,sigue asi actualizandolo.Y weno q si ncsitaras algo aki stoy para lo q kieras...x cierto m gsta mxo lo de la radio t kedo muy bien.
precioso :-)
Realmente, da que matinar.Ler, non ler, ¿que facer? Píde unha aperta, pode que a outra persoa tamen o desexe, coma ti, ou non, pero se non das un paso adiante xamais o descubrirás.A pesares de non coñecerte, non son ninguen quen de opinar, so ti o saberas, mais eu digoche que non tes medo, o que te invade é o non saber que facer, se tirar por un carreiro ou por outro. É... así, un texto sen palabras, pero cheo de sentimentos. ¿Que é o que pasou hai dous anos que desencadeou ese "pesadelo"? As veces, son os mellores, porque quedan esculpidos na mente, e se quedan asi, eu penso que é por algo, que as cousas non suceen ao chou.Frustrannos porque non obtemos o esperado, nembargantes esta preso na memoria.Non hai que quedar afincado no pesadelo, sempre hai que mirar ao frente, camiñar, esquencer os pormenores e comezar unha nova vida.
Despois de todo isto, dicirche que esta moi ben o que escribiches.Orixianl.
Todo o mundo recorda o pasado coma outro tempo mellor, a realidade é que se fai dous anos estiveras feliz non te haberias distanciado de esa persoa, só asustaste do rapido que pasou o tempo e que xamais volvera ser coma antes, aínda que fales con aquela moza do que vos sucedeu... os rencores gardanse e o tempo só os agrava, non os cura.
A miña opinión: encantoume o que escribiches.
O meu consello: fala coa rapaza
Bueno, grazas por opinar, falar, pensar, reflexionar...a todos, ós que non comentedes, tamén (pero menos).
Só unha cousa, dous anos atras non era unha rapaza, dous anos atrás é un momento, unhas circunstancias...
Non quero voltar ó pasado, nin cambiar o que foi, porque o que pasou, pasou. Simplemente, gustaríame que a vida fose tan sinxela coma fai un par de anos...
Cantas cousas en tan pouco espazo; é o peor ou quizais o mellor das lembranzas. A min tamen me gustaria retroceder no tempo para cambiar cousas, magoa que non se poida facer realidade.
Np? Será a Np q eu penso?
Si é así, é toda unha ledicia ter por aqui ó teu coco comentando...
Estades seguros de querer cambiar as cousas?
E as cousas q de non ser así todo non sucederían?
Es la carta ideal de Bobby a Mary...diox no se como voy a escribir esa parte...va a ser duro..
Pois xa sabes, total ninguén saberá de onde saiu, e ademais, é un regalo jejejeje
A cambio, deixamo ler!
Thank you!
[url=http://lxwdyhos.com/fdcx/vqxs.html]My homepage[/url] | [url=http://aqltfvmx.com/xxsg/msvw.html]Cool site[/url]
Good design!
My homepage | Please visit
Great work!
http://lxwdyhos.com/fdcx/vqxs.html | http://voyydzpd.com/ehik/qahp.html
Publicar un comentario