27 febrero 2006

Inoperante

9 comentarios:

Anónimo dijo...

Iso é o que fan os recordos, deixar unha leve pegada na vida, unhas veces, boa, outras unha simple imaxe quebradiza, e no mellor dos casos inesquencible.

Anónimo dijo...

Una gran reflexión...quiza la mejor manera de plasmar la escritura es reflejar aspectos de la vida diaria.
El amor...oh...que perdición tan supina...

Anónimo dijo...

¿amor? Ti cres que é amor donnie? Non sei, a min o unico que me transfire é incertidume

Anónimo dijo...

amor? ti pensas q iso é amor? a min dacheme que pensar. eu o que penso é q é teima á vida... non sei.. incertidume. Só él entenderá o significaco das suas palabras, ou quizais non... Unha dificil decision

Anónimo dijo...

repitome, pensei q non o enviara, perdoade..

Anónimo dijo...

Aqui volvo eu de novo.É que, deus, o texto é a miña vida, leoo e digo, isto pasame a min.Non poido quitarmo da cabeza, é unha obsesión, parece como se alguen fose esculpindo eso na miña mente e agora quedan secuelas, restos, cascallos... Tormento, dúbida e desexo de borrón e conta nova; pero imposible.

Insisto, igual non é o que queres transmitir coas tuas palabras, pero para min, e a imaxe do meu tormento inesquencible, INOPERANTE

Anónimo dijo...

Por que esquencer, se non queres esquencer, por que tanta preocupacion, se todo pasou, se o unico que queda é unha imaxe na mente...por que darlle voltas continuamente, se sabes que é inoperante. Por que? Por que o fago(fas[fan])?

Anónimo dijo...

Nice site!
[url=http://kqqdakvo.com/xdya/ngvz.html]My homepage[/url] | [url=http://letgenka.com/bmej/thhz.html]Cool site[/url]

Anónimo dijo...

Well done!
http://kqqdakvo.com/xdya/ngvz.html | http://iugujvbd.com/fvju/lkgn.html